Τι να πρωτοπεί κανείς τέτοιες θλιβερές ώρες...
Όταν πονάς για τον χαμό ενός μέλους της οικογένειας σου,
όταν φεύγει από τα επίγεια ένας άνθρωπος φωτεινό παράδειγμα μεγαλείου ψυχής,ανθρωπιάς και ανιδιοτελούς ΠΑΟΚτσήδικης συνείδησης.
'Οταν έχεις ζήσει μέρες ατελείωτες κι έχεις ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα δίπλα του,διασχίζοντας από άκρη σε άκρη την
Ευρώπη με το "Εξπρές των Βορείων"για να ενώσεις την φωνή σου μαζί του φωνάζοντας Π.Α.Ο.Κ. ακολουθώντας τον Δικέφαλο στα ευρωπαϊκά του ταξίδια.
Ο φίλαθλος κόσμος του Π.Α.Ο.Κ είναι πλέον φτωχότερος αλλά ευτυχώς άφησες να σε θυμόμαστε το μουσείο σου που έφτιαξες με καρδιά και μεράκι και πάμπολλες ιστορίες από τις εκδρομές μας που θα διηγούμαστε με ξεχωριστή περηφάνεια στο μέλλον για να "θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι..."όπως χαρακτηριστικά πολλές φορές μας έλεγες.
Δυστυχώς αυτή τη φορά μας άφησες και κατέβηκες από το Express πατερούλη,έχοντας γραφτεί στην ιστορία...
Τα παιδιά σου,οι συνοδοιπόροι σου σε χαιρετούν !
Καλό ταξίδι στην τελευταία σου διαδρομή Μπαρμπά-Νίκο,στα τελευταία σου χιλιόμετρα...